NSA potwierdza, że można rozliczać VAT od marży ujemnej

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 z późn. zm.) w rozdziale trzecim ustanawia szczególne procedury opodatkowania przy świadczeniu usług turystyki. Zgodnie z art. 119, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, przy czym marżę rozumie się jako różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi a faktycznymi kosztami poniesionymi z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Wyrok z 5 lutego 2009 roku (sygn. I FSK 1874/08) Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnął sprawę na korzyść biur podróży. Skład orzekający w tej sprawie stwierdził, że pomimo potocznego rozumienia terminu „marża”, które wskazywałoby na jej dodatni charakter w każdym wypadku, to ustawodawca pojęciu marży, jakim posługuje się w § 1 art. 119 u.p.t.u., nadał szczególne, normatywne, znaczenie. Zgodnie z definicją ustawową, jest to różnica między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi a faktycznymi kosztami poniesionymi z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Zdaniem sądu, wynik matematyczny działania polegającego na odejmowaniu może dać wartość ujemną i dlatego marża w rozumieniu art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług również może być ujemna.
NSA zaznaczył także, że prawidłowe określenie podstawy opodatkowania sprzedaży usług turystyki w danym okresie wymaga zobrazowania prawdziwego wyniku ekonomicznego, w tym wypadku przy uwzględnieniu zarówno działań przynoszących zysk, jak i tych przynoszących stratę. 

>> Więcej przeczytasz w najnowszym numerze Wiadomości Turystyczne nr 11 (1-16 czerwca 2013)