POD KONTROLĄ - komentuje Wojciech Fedyk

Ludzie branży turystycznej mają tego świadomość, ale nie wszyscy formalnie odpowiedzialni za te strategie w ogóle wiedzą, o czym mowa. Zainspirował mnie odnaleziony na blogu tekst, który jest kwintesencją sytuacji „w terenie”, z którym się utożsamiam, i który cytuję w całości za zgodą autorki Justyny Cierpisz, ku przestrodze dla nas wszystkich!
„Wieś turystyczna”
„Wstaje wójt rano z łóżka, przeciąga się, otwiera okno i wygląda. Powietrze czyste, bo w gminie przemysłu nie ma. Cisza aż w uszach dzwoni, nie mąci jej dźwięk traktora, pianie koguta czy muczenie krowy – rolników tu na lekarstwo. Trochę śmierdzi, bo sąsiad właśnie opróżnia szambo do rowu, ale kto tu komu karze brać głęboki wdech.
Okiem gospodarza przygląda się lasowi, pełnemu śladów bytności pilarzy, klubowi nocnemu, który został zarejestrowany jako agroturystyka i przystankowi autobusowemu, przy którym pięć razy dziennie zatrzymuje się PKS. Rozmyśla: „Ja już tyle zrobiłem dla rozwoju turystyki w naszej gminie. Załatwiłem jednej pani, co ma agroturystykę, gościa na całe dwa miesiące! Takiego robotnika, co pracował na koparce przy remoncie drogi. Innej pani to chciałem sprzedać kontenery mieszkalne, w sam raz dla gości, a ona ich nie kupiła. Zorganizowałem szkolenie, w którym nikt nie chciał uczestniczyć. Ale ludzie to niewdzięczni są i do turystyki się nie garną. O, tu gdzieś mam – podbiegł energicznie do komody i zaczął grzebać w szufladach, bez efektu – no gdzieś tu leży strategia rozwoju gminy, a tam jest przecież napisane, że jesteśmy gminą turystyczną…”