Kara dla parku wodnego za obciążanie klientów reklamacjami

Zakwestionowanych postanowień było kilka – dotyczyły one zwrotu opłaty za niewykonaną w całości lub części usługę, obciążenia konsumentów kosztów niezasadnej reklamacji, narzucenia sądu właściwego do rozstrzygnięcia sporu. Na uwagę zasługuje jednak dość często powtarzana reguła (w równych miejscach służących rekreacji i wypoczynkowi) związana z próbą wyłączenia odpowiedzialności za rzeczy pozostawione w szatni. Park zastrzegał, że nie ponosi odpowiedzialności za rzeczy pozostawione w szatniach i szafkach.
Decyzja UOKiK przypomina, że takie praktyki są zabronione. Urząd powołał się na dawną uchwałę Sądu Najwyższego (z 16 grudnia 1977 r., sygn. IIICZP94/77), z której wynika, że z chwilą oddania kurtki w szatni dyskoteki, restauracji, basenu dochodzi do zawarcia umowy przechowania pomiędzy konsumentem, a podmiotem prowadzącym lokal.
Przedmiotem umowy przechowania jest, zgodnie z przepisem art. 835 kc, zobowiązanie sie przechowawcy do zachowania w stanie niepogorszonym rzeczy ruchomej oddanej mu na przechowanie. Od tej odpowiedzialności nie zwalnia ogłoszenie, że zakład nie ponosi odpowiedzialności za pozostawiona odzież.
Ostatecznie za dopuszczalne uznano postanowienie w brzmieniu: „Przed skorzystaniem z usług WPW S.A., korzystający są zobowiązani
do umieszczenia wszystkich swoich rzeczy w szafce znajdującej sie w szatni oraz do prawidłowego zamknięcia szafki przy użyciu transpondera”. Taka treść komunikatu została przyjęta przez urząd, ponieważ pozbawiona była przepisów, które wyłączałyby odpowiedzialność za niedochowanie regulaminowych obowiązków. JT