Nazwa na wyłączność

 Gabriela Jatkowska

Biuro podróży o nazwie Sindbad istnieje na rynku turystycznym od 1983 r. W 1991 r. zarejestrowało swoją nazwę jako znak towarowy. Jednak podmiotów działających pod tym szyldem jest bez liku, niektóre funkcjonują nawet w tej samej branży i też mają zarejestrowaną nazwę w Urzędzie Patentowym. Tylko że później. Dlaczego więc Urząd Patentowy dopuścił do rynku turystycznego firmy o tej samej nazwie?
– Od 1991 r., od kiedy biuro podróży jest w UP zarejestrowane, istniała jedna klasyfikacja działalności turystycznej. W chwili obecnej jest ich znacznie więcej. Firmę o podobnej nazwie zarejestrowano w 2003 r., po zmianie przepisów – wyjaśnia pracownik Urzędu Patentowego.
Opolskie biuro jednak niechętnie słucha takich uzasadnień. – Sprawa ciągnie się od lat. Walczyliśmy o naszą nazwę, gdyż konkurencyjna firma z branży nadużywała jej, często podszywając się pod nasze biuro. Określiłbym to jako budowanie działalności na czyimś ramieniu. Zdarzało się, że wielu kontrahentów myliło te spółki, podpisało umowę agencyjną z tą korporacją, myśląc, że podpisuje ją z nami. Tego typu nieporozumienia zdarzały się nader często – wyjaśnia dyrektor zarządzający Bogdan Kurys z biura podróży Sindbad z Opola.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w artykule piątym wyjaśnia: „Czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie przedsiębiorstwa, które może wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości, przez używanie firmy, nazwy, godła, skrótu literowego lub innego charakterystycznego symbolu wcześniej używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przedsiębiorstwa”.

Według UOKiK czynem nieuczciwej konkurencji jest też działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, które zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy czy klienta lub wprowadza potencjalnych klientów w błąd.

Istnieją też trzy akty prawne odnoszące się do kwestii ochrony konkurencji: Ustawa z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej oraz Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – z tym, że dwie ostatnie podnoszą problem zastrzegania znaków towarowych, czyli słowa, ikonografii, grafiki, kolorystyki i innych. – Przedsiębiorca nie ma obowiązku rejestracji znaku towarowego, jednak dokładając należytej staranności, powinien to uczynić, uzyskując prawo ochronne, udzielane przez Urząd Patentowy RP. W Polsce powstanie prawa do znaku towarowego następuje w wyniku rejestracji albo uzyskania przez znak towarowy powszechnej znajomości. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy zależy od łącznego spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze: wykazania zdolności odróżniającej (tj. zdolności oznaczenia do odróżniania jednorodzajowych towarów w obrocie). Po drugie: wykazania braku przeszkód rejestracyjnych – wyjaśnia mecenas Marek Tadeusiak z kancelarii adwokackiej Prawa Konkurencji.

Tak więc, jeśli firma istnieje od 20 lat, ale dopiero trzy lata temu zarejestrowała się w Urzędzie Patentowym, może ubiegać się o unieważnienie prawa do rejestracji znaku towarowego firmy, która uczyniła to już wcześniej, ale na rynku istniała krócej. W przypadku rejestracji w UP ochrona udzielana jest na 10 lat, z możliwością jej przedłużenia na dalsze 10-letnie okresy.

Jeśli chodzi o biuro podróży z Opola, walka o znak towarowy dotyczyła konfuzji na rynku i wprowadzenia w błąd potencjalnych klientów. Nastąpił problem z rozpoznawalnością, wdzieraniem się w cudzą klientelę. Wówczas jedno przedsiębiorstwo, to, które jako pierwsze zostało zarejestrowane w UP, mogło założyć sprawę w sądzie oraz jednocześnie miało możliwość prowadzić sprawę przed urzędem o unieważnienie prawa do znaku towarowego. Postępowanie to nie zostało jeszcze zakończone.