Nie uwzględniaj pilota przy liczeniu marży

O rozstrzygnięcie wątpliwości do urzędu zwróciła się spółka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych, która na umowy-zlecenia zatrudnia pilotów, przewodników i wychowawców. Osoby zatrudnianie nie prowadzą działalności gospodarczej. W związku z tym powstało pytanie, czy wynagrodzenia z tytułu zleceń dla pilotów, przewodników i wychowawców mogą zostać zaliczone do katalogu wydatków dla bezpośredniej korzyści turysty, w celu rozliczenia podatku od towarów i usług.
Urząd uznał, że przy uwzględnieniu faktu, że osoby zatrudnione na podstawie zawartych umów-zleceń nie prowadzą działalności gospodarczej, to koszt nabywanych od nich usług nie może zostać uwzględniony przy obliczaniu kwoty marży.
W uzasadnieniu urząd wskazał, że zgodnie z art. 119 ust. 1 Ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.
Przez marżę rozumie się przy tym różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (czyli usług stanowiących składnik świadczonej usługi turystyki, np. transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie).
W rozpatrywanym przypadku powstaje problem związany z tym, że towary i usługi muszą być nabywane od „innych podatników”.
Definicję podatnika zawiera art. 15 Ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nim, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tymczasem, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka organizuje imprezy turystyczne, w ramach których zatrudnia na umowę-zlecenie pilotów, przewodników i wychowawców, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej.
Urząd nie zakwestionował tego, że usługi wykonywane przez pilotów, przewodników i wychowawców będą częściami składowymi świadczonej usługi turystycznej z uwagi na to, że charakter organizowanej imprezy wymaga nabycia usług wykonywanych przez te podmioty. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę definicję podatnika w rozumieniu Ustawy o podatku od towarów i usług, przy uwzględnieniu faktu, iż osoby zatrudnione na podstawie zawartych umów-zleceń nie prowadzą działalności gospodarczej i nie ponoszą odpowiedzialności wobec osób trzecich za wykonane czynności, trzeba wskazać, że świadczone przez nie usługi, nie wypełniają definicji działalności gospodarczej. W konsekwencji, osób je świadczących nie można uznać za podatników określonych w art. 15 ust. 1 ustawy i tym samym koszt nabywanych od nich usług nie może zostać uwzględniony przy obliczaniu kwoty marży.
(Interpretacja indywidualna z 4.6.2010 r. ITPP2/443-233/10/AP)

---

Wizy krajowe będą ważne krócej
Polska znów musi dostosować przepisy

Do sejmu wpłynął przygotowany przez MSWiA projekt ustawy m.in. o zmianie Ustawy o cudzoziemcach. Ma on dostosować nasze przepisy do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 265/2010, które wprowadziło nowe zasady wydawania wiz krajowych. Najważniejsze zmiany dotyczą ich wydawania i przedłużania.
Projektowana ustawa skróci ważność wizy krajowej – po jej wejściu w życie będą one wydawane na rok, a nie jak dotychczas – na pięć lat. Proponowana ustawa przewiduje też dokonanie zmian w słowniczku Ustawy o cudzoziemcach. Nowe znaczenie zyskają pojęcia „wiza” i „wiza krajowa”, przede wszystkim przez podkreślenie, że do procedury wydawania będą stosowane przepisy Konwencji Wykonawczej Schengen.
Co do zasady w sytuacji, gdy dane cudzoziemca ubiegającego się o wizę, zostały wpisane do Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) w związku z odmową wjazdu, Polska odmówi wydania też wizy krajowej.
Wyjątkowo, nasz kraj będzie mógł wydać wizę cudzoziemcowi, którego dane zostały wpisane do SIS, jeżeli będą za tym przemawiały poważne przyczyny, zwłaszcza humanitarne, lub zobowiązania międzynarodowe. W takiej sytuacji konsul rozpatrujący wniosek, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, będzie musiał jednak zasięgnąć opinii kraju strefy Schengen, który dokonał wpisu. A zatem, przy wydawaniu wizy brana będzie pod uwagę opina obcego państwa.
Podobnie procedura konsultacji będzie odbywała się w razie, gdy cudzoziemiec wpisany do systemu wystąpi z wnioskiem o przedłużenie wizy krajowej. Należy też zwrócić uwagę na fakt, że wpisanie cudzoziemca do SIS z odmową prawa wstępu, już po wydaniu wizy krajowej nie będzie skutkowało jej automatycznym cofnięciem.
Projekt ustawy został skierowany do prac w sejmowej komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych.

---

Gwarancje bankowe droższe dla biur
Projekt rozporządzenia zawierającego wzory umów nie ułatwi dokonywania zabezpieczeń

W ostatnim numerze „WT” pisaliśmy o tym, jakie rozwiązania proponuje MSiT w zakresie wzorów umów gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej oraz umowy ubezpieczenia na rzecz klientów. Resortowe rozwiązania wzbudziły jednak wiele wątpliwości rozmaitych instytucji.

Joanna Torbé
Zaproponowane przez ministerstwo trzy wzory umów oparte zostały na podobnych uregulowaniach. Niemal identyczne rozwiązania przewidują umowy gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej. Tymczasem, w praktyce umowy te cechują znaczne odmienności spowodowane m.in. tym, że zadania banków są inne od zadań, jakie realizują ubezpieczyciele. Upodobnienie do siebie tych umów może spowodować, że rozróżnienie form zabezpieczenia biur podróży stanie się fikcją.
Gwarancja bankowa nie dla banków
Projekt negatywnie zaopiniowały instytucje finansowe, m.in. Komisja Nadzoru Finansowego (KNF) i Związek Banków Polskich (ZBP), który wskazał, że proponowane przez MSiT rozwiązania nie ułatwią, jak twierdzi resort, zawierania umów gwarancji bankowej, ale wywołają przeciwny skutek. Wzór umowy dopuszcza bowiem możliwość, aby gwarant, czyli bank, zajmował się sprowadzeniem klientów biura podróży z imprezy turystycznej. Tymczasem czynności takie nie powinny i nie mogą należeć do banków. Drugą istotną kwestią jest nadanie marszałkowi prawa do wystawienia gwarantowi (którym jest bank) pełnomocnictwa do przyjmowania roszczeń klientów i ich rozliczenia czy uruchomienia alarmowego numeru telefonu w przypadku zdarzeń spowodowanych niewypłacalnością biura.
ZBP podkreśla, że odpowiedzialnością za likwidację szkód (czyli dokonania czynności zmierzających do ustalenia wysokości odszkodowania dla klientów) obciążono banki, wskazując, że marszałek województwa nie posiada kadr, narzędzi ani środków, aby wykonywać te zadania. Tymczasem resort nie wziął pod uwagę, że kadr i środków nie posiadają również banki, które nie zajmują się taką działalnością. Rozwiązania przyjęte w umowach gwarancji bankowej nie przyniosą zatem ułatwienia, o jakim mówi ministerstwo, ale skutkować będą wzrostem kosztów udzielenia gwarancji z powodu konieczności utworzenia w banku zespołu, który zajmować się będzie ustalaniem rozmiaru szkód, rozliczeniem, wypłatą należności. Koszty te oczywiście poniosą touroperatorzy.
Sporna likwidacja szkód
Zdaniem KNF nie tylko banki nie powinny zajmować się likwidacją szkód – ubezpieczyciele, którzy zawarli umowę gwarancji, również nie powinni tego robić. Takie uregulowania skutkują przeniesieniem do gwarancji ubezpieczeniowej czynności, które powinny być wykonywane w ramach umowy ubezpieczenia. Gwarancja ubezpieczeniowa polega bowiem jedynie na zobowiązaniu zakładu ubezpieczeń do wypłaty na rzecz beneficjenta sumy pieniężnej w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia. W przypadku udzielenia takiej gwarancji, zakład ubezpieczeń nie prowadzi postępowania mającego na celu zlikwidowanie szkód. Jest to postępowanie, które jest właściwe dla umowy ubezpieczenia.
Zabezpieczenie nadal niewystarczające
Choć nie ma jeszcze nowego rozporządzenia dotyczącego wysokości gwarancji, zdaniem Ministerstwa Finansów postanowienia zawarte we wzorach umów zakładają, że nie wszyscy klienci otrzymają zwrot należnych im świadczeń. Założenie takie wynika z zawartego w umowach gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej postanowienia, zgodnie z którym każda wypłata z gwarancji odpowiednio zmniejsza odpowiedzialność gwaranta aż do wyczerpania sumy gwarancji. Dodatkowy problem wiąże się z tym, że wszystkie zaproponowane wzory przewidują, że w sytuacji, gdy zabezpieczenie trwa dłużej niż rok, to za każdym razem po upływie 12 miesięcy kwoty zabezpieczenia powinny być weryfikowane, a zamiany mają przybrać postać aneksu do umowy. Z takim uregulowaniem wiąże się zagrożenie, że gdy któraś ze stron nie będzie chciała go podpisać, nadal obowiązywać będą stare stawki, które mogą okazać się zbyt niskie.
Zagrożona swoboda umów
Negatywne opinie o projekcie wyraziła również Polska Izba Ubezpieczeń, która wskazała, że projektowane rozporządzenie narusza zasady prawidłowej legislacji i jest sprzeczne z art. 3531 kodeksu cywilnego, który wprowadza szeroko rozumianą swobodę umów. Zarówno PIU, jak i rzecznik ubezpieczonych wyraziły wątpliwość co do zgodności zaproponowanych uregulowań z upoważnieniem ustawowym, wskazując, że resort wykroczył poza udzielone mu upoważnienie. Wiele podmiotów zwróciło również uwagę na niezgodność z przepisami ustawy Prawo bankowe oraz z kodeksem cywilnym wprowadzonej zasady, zgodnie z którą w przypadku wystąpienia przez klienta na drogę sądową w zakresie roszczeń objętych gwarancją i powiadomienia o tym gwaranta w terminie 365 dni po dniu wygaśnięcia gwarancji, ma ulec ona przedłużeniu do 60 dni po uprawomocnieniu się wyroku sądowego.
Istotnych uwag nie zgłosili natomiast do projektu marszałkowie. I trudno się dziwić, skoro większością obowiązków związanych z zabezpieczeniem biur resort chce obciążyć banki i ubezpieczycieli.

---

Kierowca autokaru musi uważać na punkty też po godzinach
Punkty karne na prywatny samochód pozbawiają uprawnień do prowadzenia autokaru

Osoba, która przekroczy 24 punkty karne prowadząc samochód osobowy czy motor, straci prawo jazdy na wszystkie posiadane kategorie.
Orzeczenie sądu wydane zostało na kanwie sprawy, w której kierowca przekroczył 24 punkty karne podczas prowadzenia samochodu osobowego. Został on decyzją starosty skierowany do kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji w zakresie posiadanych przez niego praw jazdy we wszystkich posiadanych kategoriach. W skardze do WSA kierowca wskazywał, że przekroczenie 24 punktów nastąpiło w wyniku prowadzenia samochodu osobowego, a zatem powinien być skierowany na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji wyłącznie w kategorii B.
WSA oddalił skargę
Sąd wskazał na jednoznaczne brzmienie przepisów rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego. Zgodnie z nimi komendant wojewódzki policji występuje do organu właściwego w sprawach wydawania prawa jazdy z wnioskiem o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy w zakresie wszystkich posiadanych przez niego kategorii praw jazdy w razie przekroczenia przez niego 24 punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego.
Wobec tego, że brzmienie przepisów nie budzi wątpliwości, WSA uznał, że kierowca bez względu na rodzaj pojazdu, jakim dopuścił się wskazanych przewinień, za które w sumie otrzymał co najmniej 24 punkty karne, podlega kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w zakresie wszystkich posiadanych przez niego kategorii praw jazdy. Podkreślił również, że kierujący, wielokrotnie łamiąc przepisy w zakresie zachowania właściwej prędkości na drodze, zakazu wyprzedzania oraz nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu, podważył swoje kwalifikacje nie tylko jako kierowcy samochodu osobowego, lecz także innych pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi jest uprawniony (Wyrok WSA we Wrocławiu z 7.07.2010 r. , sygn. akt III SA/Wr 213/10).
Jakie znaczenie ma orzeczenie dla kierujących?
Zgodnie z tym wyrokiem należy liczyć się z tym, że w przypadku przekroczenia 24 punktów karnych podczas prowadzenia motocyklu czy samochodu osobowego trzeba będzie powtórzyć egzamin na wszystkie posiadane kategorie prawa jazdy. Szczególne niebezpieczeństwo dotyczy osób, które zawodowo kierują pojazdami, np. kierowców autokarów.

---

Unia wprowadza ostrzejsze prawo dotyczące zdarzeń lotniczych
Zmiany w sposobie informowania o wypadkach

Z końcem września Parlament Europejski przyjął nową dyrektywę dotyczącą badania okoliczności wypadków lotniczych.

Pośród licznych regulacji dotyczących trybu postępowań w przypadku badania przyczyn i okoliczności wypadków i incydentów lotniczych, rozporządzenie zawiera również informacje ważne dla pasażerów. Po zaistnieniu wypadku, bardzo szybko znana będzie lista osób, które znajdowały się na pokładzie, ponieważ dyrektywa wyznacza krótki, maksymalnie 2-godzinny termin na powiadomienie o wypadku i przekazanie listy osób, które były na pokładzie. Linie lotnicze pobiorą też od turystów (a w przypadku zorganizowanych wycieczek od organizatora imprezy) imiona i nazwiska osób, które będzie trzeba powiadomić o wypadku. Wprowadzenie takiej regulacji spowodowane było tym, że niejednokrotnie ustalenie osoby kontaktowej było znacznie utrudnione. Dlatego w rozporządzeniu sugeruje się, aby linie lotnicze takie dodatkowe dane pobierały. Listy osób, które w chwili wypadku znajdowały się na pokładzie, będą udostępniane organowi badającemu dane zdarzenie, instytucji wyznaczonej przez państwo do kontaktu z rodzinami osób uczestniczących w wypadku oraz, ewentualnie, służbom medycznym. Natomiast informacje te nie będą podawane do wiadomości publicznej. Warto zaznaczyć, że niezależne służby, które będą badały konkretne zdarzenie lotnicze, w ciągu kolejnych 12 miesięcy mają obowiązek opracować raport, który zostanie podany do publicznej wiadomości. Nowe prawo nakłada na linie lotnicze zarejestrowane na terenie UE obowiązek posiadania planu pomocy ofiarom i ich rodzinom, a na państwa Wspólnoty wymóg opracowania krajowego planu działania w sytuacji wypadku w lotnictwie cywilnym.

---

Zmiany w prawie

PRAWO GOSPODARCZE
Ministerstwo Sprawiedliwości proponuje rejestrację spółek z ograniczoną odpowiedzialnością przez internet. Resort przygotował projekt nowelizacji kodeksu spółek handlowych, który przewiduje jednodniowy termin rozpatrzenia wniosku o zarejestrowanie spółki z o.o. Umowa spółki będzie musiała zostać przesłana do sądu gospodarczego drogą internetową wraz z elektronicznym formularzem wniosku rejestrowego i listą wspólników. Cały proces nie będzie objęty systemem jednego okienka. Projektodawcy ograniczają możliwość rejestracji podmiotów w trybie online wyłącznie do spółek z o.o., gdyż są one najbardziej popularną formą organizacyjno-prawną, w jakiej przedsiębiorcy podejmują działalność gospodarczą.
Będzie kara za utrudnianie kontroli GIODO. Do Senatu przekazana została uchwalona przez Sejm nowelizacja ustawy o ochronie danych osobowych. Precyzuje ona zakres kompetencji generalnego inspektora ochrony danych osobowych, przebieg kontroli prowadzonej przez urząd, przesłanki odmowy ujawnienia danych osobowych przez administratora – czyli również biura podróży. Ponadto pojawi się nowy typ przestępstwa. Karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch będzie podlegać osoba, która udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności kontrolnej.

PRAWO ADMINISTRACYJNE
Na wakacjach turysta nie musi się meldować. Sejm uchwalił i przekazał do Senatu nową Ustawę o ewidencji ludności. Zakłada ona rozłożone na trzy lata działania związane ze zniesieniem obowiązku meldunkowego i przewiduje w pierwszej kolejności likwidację obowiązku rejestracji wszystkich dotychczasowych form pobytu o charakterze czasowym (tzw. pobyty czasowe do trzech miesięcy, pobyty czasowe powyżej trzech miesięcy, obowiązek meldunkowy wczasowiczów i turystów). Oznacza to, że obywatel polski nie będzie musiał informować urzędów administracji publicznej o każdorazowym, nawet okazjonalnym wyjeździe poza swoje miejsce zamieszkania.

PRAWO PRACY
Płaca minimalna wzrośnie o 69 zł. W przyszłym roku płaca minimalna wyniesie 1386 zł. Podwyżka najniższego wynagrodzenia wpłynie na wysokość dodatków i odszkodowań, a także wynagrodzeń pracowników, którzy otrzymują pensję w minimalnej wysokości.

PRAWO PODATKOWE
Nowa klasyfikacja PKWiU w ustawach podatkowych. Zmianie będą podlegajać te przepisy niektórych ustaw, które obecnie w swej treści odwołują się do klasyfikacji PKWiU z 1997 r. Po wejściu w życie przedmiotowego projektu zmienione przepisy będą odwoływać się do nowo wprowadzonej klasyfikacji PKWiU z 2008 r.

PODATKI
Przepis ustawy o VAT niezgodny z prawem unijnym. ETS uznał, że artykuł 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, który pozbawia polskie firmy możliwości odliczenia podatku w sytuacji, gdy nabyły one usługę od przedsiębiorcy działającego w tzw. raju podatkowym, jest niezgodny z prawem UE. Rząd polski twierdził, że przepis ten ma zapobiegać oszustwom.

TURYSTYKA
MSiT informuje, że pracuje. W wydanym komunikacie resort poinformował, że rozpoczął prace legislacyjne nad opracowaniem aktów wykonawczych do Ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U. nr 127, poz. 857 i nr 151, poz. 1014), która wejdzie w życie z dniem 16 października 2010 r. Należy mieć na uwadze, że rozporządzenia do tej ustawy muszą wydać również inne resorty w tym np.: minister właściwy do spraw transportu ma obowiązek przedstawić rozporządzenie w sprawie warunków zachowania bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej.
Pasażerowie promów będą mieć dodatkowe prawa od 2012 r. Turyści przemieszczający się statkami i promami uzyskają szersze uprawnienia dotyczące pomocy i rekompensat w razie opóźnień. Nowe przepisy stanowią, że jeżeli wyjazd statku zostanie odwołany lub opóźniony o 1,5 godziny, podróżujący będą mieli prawo do zmiany trasy, do powrotu do portu początkowego lub do pełnego zwrotu kosztów. Ponadto, możliwe będzie otrzymanie rekompensaty w wysokości 25–50 proc. ceny biletu.
Do Sejmu wpłynął projekt ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych. Nowa ustawa ma uregulować zasady obowiązujące osoby uprawiających sporty wodne lub korzystające ze zbiorników wodnych wskazując podmioty odpowiedzialne za zapewnienie tych warunków. Uzasadnieniem do jej uchwalenia jest rosnące zainteresowanie turystów aktywnym wypoczynkiem oraz inwestorów rozwojem infrastruktury rekreacyjnej. Ustawa dotyczy osób pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne, a także osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej prowadzących nad wodą działalność w zakresie kultury fizycznej i turystyki.

---

Porady

Czy nowelizacja Ustawy o usługach turystycznych wprowadziła nowe zasady co do kontroli obiektów hotelarskich?

Nowelizacja ustawy o Usługach turystycznych nałożyła na marszałka województwa nowe obowiązki w zakresie kontroli obiektów hotelarskich (art. 35-40 ustawy). Będzie on powoływał zespół, którego zadaniem będzie określenie, czy hotele spełniają wymagania co do wielkości, wyposażenia, zakresu świadczonych usług, wymagań sanitarnych i przeciwpożarowych.
Do zespołu powoływani będą przedstawiciele marszałka województwa. Ponadto w jego skład wchodzić mogą osoby posiadające kwalifikacje zawodowe i praktykę w świadczeniu usług hotelarskich lub turystycznych wskazane przez jednostki samorządu gospodarczego lub stowarzyszenia działające w zakresie turystyki i hotelarstwa. Marszałek będzie też mógł powołać w skład zespołu osoby będące przedstawicielami Państwowej Straży Pożarnej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego. Członkom zespołów oceniających będzie przysługiwało wynagrodzenie za przeprowadzanie oceny spełniania przez obiekt hotelarski wymagań niezbędnych do zaszeregowania go do odpowiedniego rodzaju i kategorii.
Zespół ma prawo kontrolować, w zakresie swej właściwości miejscowej, wszystkie hotele i inne obiekty, w których świadczone są usługi hotelarskie. W trakcie kontroli jest upoważniony także do wykonywania takich czynności, jak sprawdzenie wszystkich pomieszczeń i urządzeń. Co więcej, może też żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w tym obiekcie zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą.
Ponadto ma prawo żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt wymagań sanitarnych i przeciwpożarowych. Kontroli w zakresie spełniania przez obiekt hotelarski wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, może dokonać minister sportu i turystyki.
Jeżeli w trakcie czynności kontrolnych minister stwierdzi, że obiekt hotelarski nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, wystąpi on do marszałka województwa o dokonanie zmiany rodzaju lub kategorii obiektu.
Czy od przewodnika turystycznego, którego chcemy zatrudniać, możemy żądać przedstawienia zaświadczenia o niekaralności?

Choć kwestia ta może budzić wątpliwości i w literaturze pojawiają się różne stanowiska na ten temat, naszym zdaniem biuro chcące zatrudnić przewodnika nie powinno żądać od niego zaświadczenia o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego. Zgodnie z przepisami ustawy o KRK, prawo do uzyskania informacji o osobach, których dane osobowe zgromadzone zostały w rejestrze, przysługuje m.in. pracodawcom w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg niekaralności. Tak więc pracodawca może wymagać zaświadczenia z KRK, jeśli warunek niekaralności wypływa z przepisu ustawowego. Tymczasem nie ma takiej regulacji, która uprawniałby do żądania tego typu informacji biuro podróży chcące zatrudnić przewodnika. Przepisem, na który można by powoływać się w takiej sytuacji, jest ewentualnie art. 22 pkt 4 Ustawy o usługach turystycznych, zgodnie z którym uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego. Natomiast należy zauważyć, że § 6 ust. 3 pkt 6 rozporządzenia w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek stanowi, że osoby ubiegające się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek we wniosku składanym do marszałka województwa muszą dołączyć oświadczenie o niekaralności za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem swoich funkcji. W przypadku, gdy przewodnik turystyczny (pilot wycieczek) zostanie skazany prawomocnym wyrokiem za popełnienie któregoś z ww. przestępstw, powinien mieć cofnięte uprawnienia do wykonywania zawodu. A zatem samo przedstawienie pracodawcy dokumentów świadczących o posiadaniu uprawnień świadczy o tym, że pilot nie był karany za ww. przestępstwa. Nie ma zatem potrzeby żądania dodatkowo zaświadczenia o niekaralności.

Osiem miesięcy temu zmieniliśmy wzorzec umowy i usunęliśmy z niego wówczas wszystkie postanowienia, które mogłyby być uznane za niedozwolone. Czy musimy jeszcze obawiać się, że ktoś wystąpi do sądu o uznanie, że stosowaliśmy wcześniej postanowienia niedozwolone?

Jeśli w aktualnie stosowanych wzorach nie ma już niedozwolonych postanowień, raczej nie jest możliwe, aby po tak długim czasie SOKiK rozstrzygnął sprawę na Państwa niekorzyść. Należy zauważyć, że zgodnie z art. 47939 k.p.c. z żądaniem uznania postanowienia wzorca umowy za niedozwolony można wystąpić, pomimo że zaprzestali Państwo stosowania niedozwolonych postanowień, pod warunkiem jednak, że od takiego zaprzestania nie upłynęło sześć miesięcy. Przepis ten wprowadza ograniczenie czasowe do wystąpienia z powództwem o uznanie wzorca umowy za niedozwolony. Przyjmuje się bowiem, że w przypadku, gdy dawno zaprzestano jego stosowania, nie ma uzasadnienia dla prowadzenia postępowania. A zatem ewentualny pozew o uznanie, że biuro stosuje klauzule niedozwolone, mógłby zostać złożony w okresie sześciu miesięcy od zmiany umowy (którą należy traktować jako moment zaniechania stosowania zabronionych postanowień).