Wyjazdowe kursy językowe bez zwolnienia

Wyrok dotyczył przedsiębiorcy, który świadczy usługi nauczania języków obcych, m.in. organizując zagraniczne kursy językowe. Na usługę składa się zorganizowanie wyjazdu na kurs językowy wybrany przez klienta z oferty szkół zagranicznych, zakup na życzenie klienta biletu lotniczego, ubezpieczenie kosztów leczenia i następstw nieszczęśliwych wypadków. Po uzgodnieniu z klientem szczegółów usługi i wpłaty zaliczki spółka dokonuje rezerwacji kursu oraz przygotowuje wstępny kosztorys oferty. Od kontrahenta zagranicznego (szkoły przeprowadzającej kurs) otrzymuje „fakturę pro forma”. Całość należności od klienta obejmuje opłatę za kurs wraz ze świadczeniami dodatkowymi, opłatę administracyjną za przelewy i inne czynności biurowe oraz na życzenie klienta opłatę za przejazd i ubezpieczenie. Po uiszczeniu przez klienta płatności, spółka bilansuje poniesione opłaty z wpłatami klienta, żądając dopłaty lub zwracając ewentualną nadpłatę. 

W czym wątpliwość?
Przedsiębiorca powziął wątpliwość czy do ww. wymienionych usług podstawę opodatkowania można ustalić, stosując procedurę przewidzianą dla usług turystyki (art. 119 ustawy o VAT). Drugie pytanie dotyczyło tego, czy z uwagi na charakter usługi zasadniczej – usługa nauczania języków obcych może być zwolniona z opodatkowania. Możliwość taką przewiduje ustawa o VAT art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT). W interpretacji dyrektor izby skarbowej wskazał, że spółka powinna rozliczać się na takich zasadach jak biuro podróży – nie może jednak skorzystać ze zwolnienia podatkowego. Skoro bowiem wnioskodawca świadczy usługi turystyki opodatkowane na zasadzie procedury VAT, marża nie znajdzie w sprawie zastosowania zwolnienia od podatku. 

WSA: Opodatkowanie na zasadzie marży…
Obie strony sporu były zgodne co do tego, że świadczone przez spółkę usługi powinny być opodatkowane w procedurze szczególnej właściwej dla usług turystyki. Odnosząc się do tej kwestii, odwołano się do obowiązujących w tym zakresie uregulowań prawa wspólnotowego, w tym do Dyrektywy Rady 2006/112/. Przepisy tej dyrektywy mają zastosowanie do biur podróży, organizatorów wycieczek turystycznych i do podmiotów, które, nie posiadając formalnie takiego statusu, faktycznie świadczą usługi (wyrok ETS z dn.22.10.1998r, C-308/96). ETS uważa, że specjalny system dla biur podróży nie może ograniczać się do podmiotów zakwalifikowanych w sposób formalny do „biur podróży” lub „organizatorów wycieczek turystycznych”. Można uniknąć zakłócenia konkurencji pomiędzy podmiotami gospodarczymi i zapewnić jednolite stosowanie dyrektywy. Zorganizować wyjazd dla klienta celem nauki języka w zagranicznej szkole językowej może bowiem nie tylko krajowa szkoła językowa (jak w przedmiotowej sprawie), ale także „typowe” biuro podróży. Opodatkowanie powinno odbywać się na takich samych zasadach. 

…ale bez zwolnienia
Zdaniem sądu nie można jednak skorzystać ze zwolnienia z podatku w zakresie usługi nauczania języka. Jeżeli spółka świadczy usługi turystyczne opodatkowane w systemie marży, to nie mogą one być jednocześnie usługami nauczania języków obcych w rozumieniu art.43 ust. 1 pkt 28. Przepis ten stanowi, że zwolnione są z podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawa towarów i usługi ściśle z nimi związane. Nawet gdyby uznać, że w przypadku usług turystycznych opodatkowanych na zasadzie marży z uwagi na cel, w
którym się odbywają mogą one być uznawane dla celów wysokości opodatkowania za inne usługi opodatkowane preferencyjnie, to w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że usługi przewozu lotniczego i ubezpieczenia są usługami ściśle związanymi z usługą nauczania języków obcych.

---

Wyrok WSA we Wrocławiu z 2.1.2012 r., sygn. I SA/Wr 1480/11