Ulga na złe długi na nowych zasadach

Ulga na złe długi polega na możliwości złożenia przez wierzyciela korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w wypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Daje to wierzycielowi możliwość zmniejszenia należności publicznoprawnych w sytuacji powstania zatorów płatniczych. Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w wypadku gdy, wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Dotychczas termin ten był dłuższy i wynosił 180 dni. 

Do istotnych zmian należy zaliczyć na pewno wprowadzony warunek, zgodnie z którym na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty:
a) wierzyciel i dłużnik muszą być podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. 

Przed nowelizacją na wierzycielu spoczywał obowiązek zawiadomienia dłużnika, że zamierza skorzystać z ulgi na złe długi. Aktualnie ten obowiązek został zniesiony. Taka regulacja niesie ze sobą dwie ważne konsekwencje. Wierzyciel nie musi zawiadamiać dłużnika, jednakże musi zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego. Robi to na formularzu VAT-ZD, który składa wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty. Natomiast dłużnik dotychczas miał obowiązek skorygować swój VAT dopiero po otrzymaniu od wierzyciela informacji, że ten zamierza skorzystać z korekty. W nowym stanie prawnym dłużnik musi dokonać korekty własnego podatku VAT z niezapłaconych faktur automatycznie bez osobnego. Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów w wypadku nieuregulowania należności z faktury w ciągu 150 dni od upływu terminu jej płatności dłużnik musi skorygować odliczoną kwotę podatku wynikającą z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od terminu płatności.
Jeżeli dłużnik tego nie zrobi może spotkać się z sankcją polegającą na ustaleniu przez naczelnika urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 30 proc.